CENTRUM MUZYKI
W ŻELAZOWEJ WOLI
ZAMAWIAJĄCY: Narodowy Instytut Fryderyka Chopina
LOKALIZACJA: Żelazowa Wola
KONKURS: 2018
Wyróżnienie równorzędne pierwszego stopnia w konkursie SARP.
Główną ideą projektu jest zaprojektowanie zespołu, który jest całkowicie podporządkowany Muzyce i otoczeniu w którym będzie się znajdował. Budynek zaprojektowaliśmy jako instrument – narzędzie w służbie Muzyki. Kontekst miejsca, uroda otoczenia i twórczość Fryderyka Chopina to okoliczności, które skłoniły nas do poszukiwania architektury prostej i powściągliwej. Niesamowitym wyzwaniem w projekcie okazały się próby znalezienia maksymalnego wtopienia budynku w Park w Żelazowej Woli, przy jednoczesnych poszukiwaniach związków między muzyką a architekturą. Wspólnym mianownikiem tych dwóch dyscyplin sztuki jest czas. Czas jest abstrakcyjnym środowiskiem w którym rozgrywa się muzyka, czas w architekturze umożliwia obcowanie z przestrzennością budynku i pejzażu go otaczającego. Dzięki czasowi w architekturze obcujemy nie z obrazkiem – kliszą, tylko ze swoistym utworem, który jako ludzie przeżywamy w czasie. Sposób użytkowania i poruszania się wewnątrz i na zewnątrz budynku powoduje, że odbiorca mimowolnie staje się odbiorca zmieniających się w czasie doznań przestrzennych i estetycznych. Wszystko to ma przygotować zarówno muzyków jak i słuchaczy do obcowania z Muzyką. Otaczająca przyroda nie jest w naszym projekcie tłem, tylko głównym aktorem w kompozycji przestrzennej.
Wyróżnienie równorzędne pierwszego stopnia w konkursie SARP.
Główną ideą projektu jest zaprojektowanie zespołu, który jest całkowicie podporządkowany Muzyce i otoczeniu w którym będzie się znajdował. Budynek zaprojektowaliśmy jako instrument – narzędzie w służbie Muzyki. Kontekst miejsca, uroda otoczenia i twórczość Fryderyka Chopina to okoliczności, które skłoniły nas do poszukiwania architektury prostej i powściągliwej. Niesamowitym wyzwaniem w projekcie okazały się próby znalezienia maksymalnego wtopienia budynku w Park w Żelazowej Woli, przy jednoczesnych poszukiwaniach związków między muzyką a architekturą. Wspólnym mianownikiem tych dwóch dyscyplin sztuki jest czas. Czas jest abstrakcyjnym środowiskiem w którym rozgrywa się muzyka, czas w architekturze umożliwia obcowanie z przestrzennością budynku i pejzażu go otaczającego.
Inspiracją dla architektury głównej sali koncertowej jest wspaniała, klasyczna sala Musikverein w Wiedniu. Podobieństwa można odnaleźć zarówno w układzie i proporcjach wnętrz z oplatającym salę wokół balkonem jak i charakterze podziałów architektonicznych. Całą salę wykonano z drewnianych okładzin podzielonych w bardzo rytmiczne, współczesne, prostokątne kasetony. Podziały pionowe odpowiadają elementom konstrukcyjnym. W całej sali, podobnie jak w swoim wiedeńskim pierwowzorze wyczuwalna jest modularność i powtarzalność elementów. Sala podzielona jest regularnie na prostokątne pola wklęsłych kasetonów, które różnią się między sobą zmiennym ukształtowaniem. Trójwymiarowe kasetony dają interesujący światłocieniowy efekt jedocześnie spełniając ważną akustyczną rolę. Wszystkie wejścia do sal wkomponowane zostały w układ ścian w taki sposób, że kaseton z drzwiami staje się współczesnym portalem. Sala w swojej geometrii została w stu procentach dostosowana do wymogów akustycznych.
